Baba denirdi Şiiri - Ramazan Özerli

BABA DENİRDİ.
Bizler ufacık çocuktuk ezelden.
Şapka giyenlere hep baba denirdi.
Şalvar giyip şekerleme verenlere.
Foter giyenlere de dede denirdi.
Şalvarlı şapkalılar hep emmi dayı idi.
Yanımızda her zamanda koruyucu idi.
Aç kalsak birer karın doyurucu idi.
Merhametli ye ya dede ya baba denirdi.
Yoksulu görüp fakire kol kanat gerene.
Yolun yitirip aç kalana, yere sofra serene.
Tiryaki ise tabaka çıkartıp tütün verene.
Vallahi foterli cömert adama baba denirdi.
Cuma namazına yeni şalvarı giyerdi.
Ceplerine tütün doldurup tabaka girerdi.
Evde eksik olanları giderken sorardı.
Ağlama deden yada baban kızar denirdi.
Akşam baş köşede oturup anlatırdı.
Hazır olan yemeğe lokma batırırdı
Er yatın er kalkın diye hatırlatırdı.
Deden gelirse, horoz keser baban denirdi.
Babalar beş numara şapka alır giyerdi.
İçine nüfus kağıdını koyar da yürürdü.
Baba olunca akar sular hepten dururdu.
Zevzekliği bırak artık oldun baba denirdi.
Yıllar gelip geçiyor baba var,dede ölmüş.
Ne güven ne huzur nede gelecek olmuş.
Eski dedelerin yerini yeni dedeler almış.
Kime sorsanız geçim ehline, baba denirdi.
Ramazan kurcalama dün ile bu günü.
Gidenlere rahmet kalanlarda gör günü.
Kahvede şapkalı şalvarlıya söyle çayı.
Babalar günü imiş,bil hele baba denirdi.
21.06.2020.Ramazan Özerli.