Baba Demeyi Özlüyorum Şiiri - Uğurcan Günel

Hayat ıssız ve sessiz
Korktuğumda babamı yanımda istiyorum
Gece bir çığlıkla uyandığımda,
Yanına yatabileceğim birini arıyorum...
Baba demeyi özlüyorum
Nerden bir baba diye feryat gelse;
Duymazlıktan geliyorum, utanıyorum
Baba demekten nefret ediyorum
Ve korkuyorum baba ile başlayan cümlelerden
Hoş, baba ne onu bile bilmiyorum
Zaten insan bilmediği şeylerden korkarmış
Cızırtılı telefon seslerinde bir sesleniş mi acaba
Yoksa ruhumu satılığa çıkardığım zamanlarda
Pazarlık yaptığım adam mı Veya anlık zevki için
Dünyayı benle kurukalabalık yapan adamcağız mı
Bilmiyorum...
Bilmiyorum, babamı tanımıyorum
Ondan bir parça olduğuma da inanmıyorum
Çocuğunu kahpe feleğe satan adam zaten babam olamaz ki
Uzaklarda beni bensiz paylaşan adamcağız
Çok uzaklarda kim bilir kiminle
Biliyor musun baba
Pardon!
Saçma bir soru oldu
Ama naparsın
Sen de en az bu soru kadar saçma ve lüzumsuzsun
Belki de sen de haklısın
Hayat zaten külliyen yalan dolan
Baksana, baba oğul birbirini tanımıyor
Biri kalkmış diğerini beyaz sayfaya anlatıyor
Ama unutma,
Ben de senden damlayan milyonlarca beyazdan biriyim baba