Baba'dan Oğula Mektup Şiiri - İbrahim Acar

BABA'DAN OĞULA MEKTUP
Şimdi ben yokum...
Her sabah horoz sesleriyle uyanıp
Gözlerimi ovuşturduğum
Serin şafak rüzğarları esen köyümde
Şimdi ben yokum..

Şimdi ben yokum...
Buram buram kekik kokan
Renğarenk çiçekler arasında
Yayık dövdüğüm yaylalarında
Şimdi ben yokum...

Şimdi ben yokum..
Altın sarısına boyanmış
Boynu bükük başaklarıyla
Dolup taşmış tarlalarında
Şimdi ben yokum..

Şimdi ben yokum...
Renk renk açılmış gül dallarında
Kuşların benim ayrılık şarkıma
Eşlik ettiği gül bahçesinde
Şimdi ben yokum..

Şimdi ben...
Şehrimin asfalt yollarının
Kenarına dizilmiş fabrika bacalarının
Dumanları arasında, bir ömür tüketmekteyim.

Şimdi ben...
Köyümden çok uzaklarda
Hastahane köşesindeki ranzamda asılı
Serum şişeleri arasında, ölümü beklemekteyim.

Şimdi ben,
Çok özlediğim köyüme tekerleksiz
Tahta arabamla, omuzlar üstünde
Köyüme arkamda bıraktığım
Göz yaşlarıyla dönmekteyim.

Şimdi ben...
Mas mavi göklerin
Can ormanlarla birleştiği
Ağaçların altındaki
Toprak yatağımdayım.

Şimdi sen bak oğlum
Baş ucumda duran mezar taşına
Doğaya zarar veren elleri
Kırın diye yazdır
ALLAH aşkına.