Baba Çınardı o Cami avlusunda

Baba Çınardı o Cami avlusunda

Bulutlar yalın ayak ve küskün geçin üstümüzden şimdi
Bir yiğit eksildi dünyadan
Babalar böyle ölür

Kestiler o kara gün
Baba çınardı o cami avlusunda
Kestiler sesini...

Görme o devrilişi
Hatırlatır vatan toprağında devrilen çınar babaları
Bana Osmanlıyı hatırlatan çınarı kestiler o gün
O gün kara gün
Baba çınardı o cami avlusunda

Boş kalan yeri gönle ateş düşürür
Dik duruşu hatırlatır vatan toprağını bekleyen yiğit çınarları
Kestiler onu o kara gün

Kara günlerimde
Baba çınardı o cami avlusunda

Boş kalan yeri gönle ateş düşürür
Kestiler onu o kara gün
Dostumdu benim o
Çınardı dostluğu
O yiğidi kestiler
Devrildi o bir baba gibi
O kara gündür

Boş kalan yeri gönle ateş düşürür
Bir dostumu yitirdim bir güneş eksildi dünyamda
O yaz günü
Şehadet parmağı o bu kutsal toprağın uzamıştır maviliğe...

Kestiler o kara gün
Devrildi o dev yiğitlik balta ile
Baba yiğitti o cami avlusunda
O gün kara
O balta deli...

Kestiler o kara gün
Bir nur eksildi cami avlusunda o gün
Köy camisinde yeşil bir savaşı vardı
Şefkatli bir eldi cami avlusunda fışkırmış
Bu bir çınar değil
Bu bir ağaç değil
O toprağın ve zamanın şefkatli eli
Onu kesen o balta deli..

Boş kalan yeri gönlüme ateş düşürdü
Göklere özlemdi kesilen uzamıştı yıllar yılı...
O çınar yeşil nurdu bir yeşil dosttu bana
Baba çınardı güneşti dostluğu bana
Bir nur eksildi cami avlusunda

Bulutlar yalın ayak ve küskün geçin üstümüzden şimdi
Bir yiğit eksildi dünyadan
Babalar böyle ölür

Kestiler o kara gün
Yiğit bakışlı çınarı devirdiler
Sildiler bir yeşil rengi cami avlusundan
Baltalı elleriyle
Kuşların pervane olduğu o çınarı kestiler

Say şu çöl dünyada şefkati kestiler
Say şefkati öldürdüler yetim kaldı çocukları bir ananın
Sadece yetim kuşlar ağlar sanma
Toprak da ağladı günlerce bu vahşi yanlışa....

Boş kalan yeri gönlüme ateş düşürdü
Gölgesi babaydı...
Gölgesinde unutulur du ölüm elemleri
Say osmanlıydı silinen bu dünyadan
Çoşsun gönlümün dilinde bülbülün elemleri
Dalın dili tutulur
Söner eski ateş mavilikte şimdi

Bulutlar yalın ayak ve küskün geçin üstümüzden şimdi
Bir yiğit eksildi dünyadan
Babalar böyle ölür
Osmanlıyı hatırlatırdı o çınar bana

Kestiler o kara gün
Çınardı ona sevgim
Gölgesinde nur
Gölgesinde şefkat...
Dostluğu baba
Yiğitliği baba rüzğara
Dua gibi dalları bulutlara uzanmış
Bana Osmanlıyı hatırlatan çınardı

Boş kalan yeri gönlüme ateş düşürdü
Dallarında bir baba yürek kuşlar için
Dallarında yaprak yaprak göz yaşı dertlerimiz için
O kör gün o gün bir deli...
Kesen baltalar ağlasın
Toprak ağladı
Taşlar ağladı
Günlerce uçmadı kuşlar ağladı
Kördü kesen eller görmediler

Kestiler o kara gün
Bana Osmanlıyı hatırlatan çınar devrildi
Gecemde bir yıldızdı eksilen o kara gün
O kara gün kapkara gün
O kara gün silinmez su ile
O erdemli bir ihtiyardı bu yetim cami avlusunda

Boş kalan yeri gönlüme ateş düşürdü
Kestiler o kara gün
Bana Osmanlıyı hatırlatan çınarı
Bir nurdu o göklere ve gönle uzayan dal dal
Bir şehadet parmağıydı bu toprakta...bu camide
O nur yok şimdi cami avlusunda
O gün kara gün

Bulutlar yalın ayak ve küskün geçin üstümüzden şimdi
Bir yiğit eksildi dünyadan
Babalar böyle ölür
Baba Osmanlı da böyle öldü...