Tabutlar geçiyor gözümün önünden.
Kafamı çeviriyorum,
Görmezden gelemiyorum,
Sanki her biri tanıdık cenaze alayının.
Hepsinin yüzü, yüzümün aynısı…
Yaklaşıp omuz veriyorum usulca
Bu kadın başımla,
Ağırlığının altında eziliyorum.
Çok mu günahı var ki içinde yatanın?
Açıp bakıyorum korkmadan;
Suret aynı,
Fıtrat farklı
Ürperiyorum;
Her bir tabutun içinde yatan;
Hayatımın parçaları.
Birinin üstünde uğurböcekli bir elbise,
Saçları kıvır kıvır,
Fark ediyorum
Çocukluğumun yansıması.
Gözünde bir damla yaş kalmış,
Şaşırıyorum;
Avuçları sıkı sıkı kapalı,
Gevşetip aralıyorum o küçücük parmakları,
Yere düşüyor anneme atılan tokatların hırsı…
Düşünüyorum
İçim sızlıyor;
Bir annenin yüzündeki tokat,
Ne acı bir hatıradır
Ölü bir çocuk zihninden taşan…
Usulca kapatıyorum kapağı
İlk damla yaşı
İlk tabutta yatan,
İlk surete akıtıyorum
Yüreğim dayanmıyor diğer parçalarıma bakmaya
Ben ki ilk defa
Kendi çocukluğumdan kaçıyorum.
3’Mart’2009 Aydın…
Aylin BaşdemirKayıt Tarihi : 12.3.2009 14:39:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yaklaşan 8 mart dünya kadınlar günü inadına, kadın haklarının bir güne sığdırılamayacağına inanan biri olarak, kadına yönelik artan şiddete tepki olarak kaleme alınmıştır. Tüm güzel şeyleri tek bir güne sığdırıp diğer günler bildiğini okuyan zihniyete ithaf edilmiştir. Arz ederim…
eyvallah
yüreğinize sağlık
saygılar...
Kendi çocukluğumdan kaçıyorum.
Çocukluğundan kaçmayan kaç insan var acaba bizim ülkemizde? .Kadının toplumdaki yeri, köyde ökümüzden, şehirde arabamızdan sonra olduğu sürece daha bir çok insan kendi çocukluğundan kaçacaktır.
Güzel ve anlamlı dizeler için kutluyorum sayın Başdemir.
TÜM YORUMLAR (4)