Baba Anne Şiiri - Vahap Ergüven

Baba anne
Ne zaman baksam yüzüne
Acıyı
Ne zaman dokunsam yüreğine
Sevgiyi görürüm
Alnında acının sayısız resmi
geziyor
Güneşe açan penceren olmadı
Biliyorum
Hüzün sana aşık
Aşk sana ihanet
Baba anne
Güneşe yalın ayak basmandan gelir
Yüreğindeki derin yaralar
Bilirim
Öylece yatar içimde baba anne
Kırış kırış ellerinle dokunurken yüreğine
Acılar tel tel dökülüverir
Esmer yanağından
Sen ağlama baba anne
Sen ağlama
Bak gonca gonca torunların
Hepsi sana hayran ve düşkün
Sen emanetsin onlara
Geçmişin sayısız acıların emanetisin
Baba anne
Bak goncaların gözlerine
Hepsinde senin mutluluğun
Senin sevincin
Senin aşkın parlıyor
Hepsi senin eserin, senin emeğin
Onlar senden vazgeçemezler baba anne
Senin sevgin onları bırakmadı
Bırakmaz baba anne
Sıcak kucağın hala sıcacık baba anne
Sar göğsüne beni
Bulgur bulgur dökülen göz yaşlarını sileyim
Öpeyim alnından öptüğün seccadeyi
Baba anne
Sen çavdar ekmeğisin
Güzellik yüreğinde baba anne
Hasret sürgün sana
Bilirim baba anne
Sabırlı ve güçlüsün
Sen başkasın
Toprakla kibar bir aşk yaşardın
Doğayla bütündün
Topukların dağ yamacı
Ay çırılçıplak soyunurdu koynunda
Sen başkaydın baba anne
Sen başkaydın
Ne çaresizliğine dert yanardın
Ne ağlamaktan kurumuş göz pınarlarına
Sitemin olmazdı
İyilik ve kötülük Allah’tandır derdin
İçine çekerdin
Nasıl dayanırdın bunca acıya
Nasıl kalkardın altından
Hala muamma
Sen sen başkasın baba anne
Sen başkasın
Ekmeği ve suyu olmayanların annesi
Yetimlerin ve kimsesizlerin annesi
Sen başkasın baba anne
Sen başkasın

A.Vahap ERGÜVEN