Baba Anaya Göre Şiiri - Ali Sandıkçıoğlu

On yedi aralıkta,

Telefonum zil çaldı.

Arayan İrfan idi,

Hastahanedeyiz dedi.

Büyük oğlum İsmail,

Kalbinden rahatsızdı.

Floransa Naytingde,

O na anju yapıldı...

İsmailin kalbimde,

Değişik bir yeri var.

Evladın hastalığı,

Ana, babayı üzer....

Anju başarılıydı;

Damarlar sa kapalı.

Oğlum hastahanede,

Ben gurbette yaralı...

Baba, anaya göre,

Evlat ayırımı yok.

Bilinmez bizim için;
Ne hükmeylemiş Felek.

İlk evladım İsmail,

Çok nazlı büyümüştü.

O nun hastalanamsı,

Hepimizi çok üzdü...

Her çoçuk ağlar iken,

Söylerdi anam, anam.

Benim İsmailim se,

Söylerdi daim babam...

Kızlarla, oğlanlarım,

Benim için aynıdır.

Ana, babalar için,

Her evlat bir ciğerdir...

Şifalar verir Rabbim,

İlk oğlum İsmaile,

Selamlar yolluyorum,

Oğlan ve kızlarıma...

Mutlaka üzülmüştur,

Emre ile Emirim...

Hasret ve sevgi ile,

Gözünüzden öperim.

Anneniz zaten hasta;

Üzüntüsü artmıştır.

Elimizde hiç güç yok.

Mutlak Allah kadirdir.

Selamlargönderelim,

İrfan ile Aliye.

Oğlanlarla, kızlara,

Bu şiirim hediye.....

Babanız Aliyim ben,

Gurbet elden yazarım.

En küçükten büyüğe,

Gözünüzden öperim.

17.12.2010