Serdar emmim derdine çağre arar
Belki yarasına melhemler sarar
Hiçbir zaman yıldıramazlar onu
Ta ki mahşere varıncaya kadar
Rabbimin dışında kimseden korkmaz
Dik durur el içinde gözü dolmaz
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta