Biliyor musunuz
Cemal Süreyya'nın gibi
Benim de babam öldü bir kere
Dünyam karardı,umutlarım söndü
Büyük bir boşluk içinde
Buldum kendimi
O gün çocukluğum son buldu
Yüreğimde kapanmaz yara açıldı
Sonsuz bir acı bu
Başına gelen bilir
Bir eylül günüydü
Baba,ceviz ağacı,ölüm
O gün düşman oldum
Ceviz ağacına
Meğer azrail onun ardına saklanmış
Sonradan anladım
Başında kasketi yoktu
Ama adam gibi adamdı babam
Şarkı söylemeyi severdi
Kısacası sanatı severdi
Erken ayrıldı aramızdan
Ne oğlunun ağarmış saçını görebildi
Ne de torun sevgisi tadabildi
Ardından bir emanet bıraktı
Başımızın üstünde yeri var
O kara gün baba acısı yaşadım
Ama yüreğimde hiç ölmedi
Ve ölmeyecek.
Kayıt Tarihi : 1.9.2013 11:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
babamı tanıyamıyorum. 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı, yıl 1949
uçtu gitti babam; dünya yaşamı yok oldu birden, yok oldu
bizim için bayram seyran. Yalın anlatımın sadeliğinde, benzer
duyguları paylaşmak... Ateş düşmüş yanıyorken içimiz, baba
sevgisinde uzak kalmış, bu sevginin anlamını bilememişiz.
Sevgiler, başarılar....++
TÜM YORUMLAR (10)