Baba... Şiiri - Aysun Akça

benzin solmuş takatten düşmüşsün baba
haşmetli gövden iki büklüm olmuş
saçlarında karlar var
gözlerin bir başka bakar olmuş
bir sokak kedisini sevdiğin gibi
sevseydin ya beni
zamanında
büyükler kusur eder küçükler affeder
küçükler kusur ettiğinde affetseydin ya baba
kızmasaydın ya vara yoğa
vermeseydin keşke elime bir lokma ekmek
verseydin elini açta gezerdim tok olarak
eksikliğin büyüktü varlığının gölgesinde
senle ama sensiz büyüdüm ben baba
sorsalar bana şimdi en büyük yaran kimden diye
senin adını veririm baba
dağ gibi oldum varlığının yokluğunda
Allahtan başka hiç bir güç yıkamaz
eksi kutbum olarak kaldın sol yanımda
artım diyar diyar dolaşmakta
ne yazık gönlüm bir tek seninle barışamadı
olmadı...
şimdi gücenme soğukluğuma
haberin olmadı yılanlara sarıldım
ama sana bir kez bile sarılamadım
Allaha emanettim

hürmette kusur etmem
düşsende önce ben tutarım
lakin şimdi gücenme soğukluğuma
seni çocukken yok farzetmişim
Affetmek bana mahsus değil bilirim
ama Allahım affetsin
olmayan şeyi sana nasıl vereyim...