Baba Şiiri - Kelkitli Summani

Ay ve gün,
Mart onaltı, Cumartesi,
Yıl bin dokuzyüz doksanbir,
Gökyüzü o gün karardı,
Kara kara düşünüyordu sanki...

Bir sır saklı bedende
Ve gökyüzünde...
Bir alınıp, bir verilen nefes
Sarılmak,
Onunla vedalaşmak
Bir solukluk iş, oda emanet
'Vakit tamam mı? '
Bilemem! ..

Can bedenden çıkacak
Çık diyorsun çıkmıyorki
Kuş yuvadan uçacak
Uç diyorsun uçmuyorki
Son nefes,
Kelimeyi Tevhit
ve
Şehadet...

Can bedenden çıktı
Kuş yuvadan uçtu
Şöyle bir baktı
Ve dedi:

'Elvede sen konuk
Ben ebedi yolcu...'

Ne olduysa işte,
Ondan sonra oldu
Kararan hava ve bulutlar
Öfkesini yenmek için ağlıyordu.

Son bakış babamla birbirimize
Ve son mırıldanış, iki kelime:

'Allah'a ısmarladık...'
Güle güle, güle güle...

Böylece vedalaştık babamla
Onun için ağlıyorum
Durağın cennet,
Ruhun şad olsun BABA! ..