Baba Şiiri - Öner Özer

Fakir bir kulun sofrası,
Soğanlar ekmek arası.
Etrafına oturmuşlar,
Dört çocuk bir de karısı.

Ekmeği tuza batırır,
Hep dürüstlüğü anlatır.
Dört çocuğunu yan yana
Bir göz odada yatırır.

Çocuklarıdır amacı,
Güvendir onun yamacı.
En büyük dayanağıdır,
Tanrıya olan inancı.

Her gün ekmek kavgasında,
Ekmek aslanın ağzında.
Sabahtan akşama durmaz,
Dünyayı taşır sırtında.

Kazanınca helal ekmek,
Hayalidir eve gitmek.
Ailesiyle baş başa,
Huzurla paylaşıp yemek.

Bazen az gelir somunlar,
Bazen acıdır soğanlar.
Şükretmeyi iyi bilir,
Yoklukla kardeş olanlar.

Bir gün onlarda gülecek,
Şansları geldim diyecek.
O gün gelene kadar da,
Kaderimiz bu denecek.

Mutluluk yüzlerde maske,
Yoksulluk dinmeyen öfke.
Sırtlar yalın, karınlar aç,
Kader bu olmasa keşke…