Baba Şiiri - Ümit Tuna

Baba,
Nasır tutmuştur ellerin,
İki parmağının arasında bir sigara izmaritin.

Baba,
Ak düşmüştür saçlarına,
O pala bıyıklarına.

Artık gücün kalmamış olsa da,
Bu hayatla savaşmaya.

Her gün tekrar çıkarsın,
Ekmek parası kazanmaya.

Baba bizler içindir alın terin,
Senin bu dünyada ki tek keyfin,
Bir sigaran,
Bir de arada sırada içtiği biran.

Baba,
Bazen kızarsın bize,
Bağırıp çağırırsın,
Ama sonra üzülürsün bilirim.

Baba,
Biliyor musun,
Ben seni öpmeyi özledim.

Sana sarılıp,
Kucağına oturup,
Babam demeyi özledim,
O sakallı yanaklarını öpmeyi özledim.

Baba,
Uzak durma bana,
Yaşım artık yirmi olsa da.

İçimde hep var seni sebep yokken öpmek,
Sadece bayramda, seyranda değil,
Öylesine ama ölesiye sarılmak,
Sana dokunmak.

Baba,
Adımı söyleme bana,
Çok uzak duruyorsun o zaman bana,
Oğlum de…
Şakalaş benimle.

Şımarmam bir çocuk gibi,
Sende kızma öyle her şeye.

Baba,
Çok babalık yaptın bana,
İçinden taa derinden,
Oğlum de bana…

Çok özledim bu kelimeyi,
Sende anam gibi yakın ol bana.

Sebep yokken sarıl bana,
Döv söv ama unutma!

Oğlum demeyi,
Sarılıp öpmeyi! ...

ÇILGIN MUHASEBECİ