Baba Şiiri - Mustafa Süreyya Sezgin

Uzaklarda kalan o küçük memleket
Oluverdi bize artık gurbet
Bir sıcak rüzgar kopuyor gönlümden
İniyor Şeyh-ül Türki tepelerinin yamaçlarına
Okşuyor senin toprağını özlemle baba...
Meğer davulun sesi
Uzaklardan ne hoş gelirmiş
Anlayabilmek için seni
Benim de baba olmam gerekmiş...
Yaşam kavgası verirken bu arenada
Yokluğun bayağı koyuyor insana
Kan kırmızısı doğan güneşle birlikte
Belirsiz yarınları aralamak için
Her sabah yeni bir savaş meydanında
Vuruşuyorsun insanlarla biçim biçim...
Çocukların ve eşin
Bir de diğer sevenlerin
Hepsi senden bir şeyler bekliyor...
Oysa yalnızlığın kurşunu
Benim yüreğimi deliyor.
Başın dik kararlısın
Ancak göz yaşlarını kimse farketmez
Onları içine akıtırsın.
Girince yaşama savaşına
Sarar etrafını
Örümcekler, akrepler
Engerekler ve sinekler
Düşünüyorum senin o kararlı yüzünü
Yolumu buluyorum
Alnındaki çizgilerden
Ve güç alıyorum bana gülümsemenden
Babalar gününü
Geçmişte kutlayamadım
Ne çare şimdi bu dünya da yoksun! ..
Sana bir şiir yazıyorum
Babalar günün kutlu olsun! ..

(İstanbul,10.06.2002)