Baba Şiiri - Sedat Aktaş

Geçmişe doğru yürüdüm
Yürüdükçe yürüdüm
Ama bir yol kat edemedim
Kendi kendime
Meğer sen
Devrilmeyen ulu çınarmışsın
Baba

Çok yordular baba
Şimdi aciz kaldım
Çaresizlik benim ğözlerimde belirğin Olmuş
Senin o dik duruşunu
Hiç fark edemedim baba

Şimdi bana söylermisin
Baba ben nasıl senin gibi
Bu zalim dünyaya karşı
Ayakta kalırım bilmiyorum

Çocukluğum her gece senin
Yolunu gözlemekle geçti
Acaba babam bugün
Eve erken gelirmi diye

Meğer eve geç gelmenin bir
Sebebi varmış bizi kimseye
Muhtaç etmemek içinmiş

Babalar ağlarmı derdim Kendi Kendime Meğerse Babalar hep
İçten ve yürekten
Gizli gizli ağlarmış
Çok sonradan öğrendim ki
Babalar ağlayınca
Gökyüzü onlarla beraber aglarmış

Şimdi anladım ki babam benim
Küçücük dünyamda
Koskoca bir dünyaymış