Baba Şiiri - Muhammed Okay

Yaşamın uçsuz bucaksız sularında yol alırken
bazen bir deniz feneri,
bazen bir pusuladır baba.
Okyanusun orta yerinde çaresiz kalışa
en güzel çare,
yaşamın çıkmaz sokaklarında en bildik çıkıştır baba.
Sırtımızı dayadığımız dağ ,
yolumuzu aydınlatan fener,
hayallerimize yürüdüğümüz tüm yollarda
dizlerimize kuvvet,
Yarınlara açılan pencerelerde
gözlerimize değen sonsuz bir ışık
ve masmavi bir gökyüzüdür baba.
Onun içindir babanın yokluğu;
karanlık bir tünele girip
bir daha çıkışı hiç bulamamanın sebebi,
kederli bir yoksulluğun en hüzünlü resmidir.
Küçücük bir çocuk gibi durup
Gözlerinin ucundan geçen bir hız trenine
Boynu bükük baka kalmışlığın
Ve o trene bir daha hiç binememenin
iç kanatan ıstırabıdır...