Baba Şiiri - Akif Kara

Bir sabah namazı vakti
Denizci kruvaze kabanını giyip
Sessizce yola koyulurdun
Herkes uyurken sen yollardaydın
Erkenden geminde olmalıydın
Helalinden yedirmeliydin
Devletin hakkı ödenmez derdin
Kasımpaşa’dan Karaköy’e bir saat yürürdün
Geminin makine dairesinde ki o dayanılmaz sesten
Bir kez olsun şikayet etmedin

Bir bağlaman vardı dertli dertli vururdun tellerine
Bir de güzel sesin vardı
O davudi sesinle güzel okurdun
O sesinle huzur duyardık babam

Memleketin yaylarına bakardın televizyonda
Gözlerin yaşarırdı
Artık emekli ol derdim sana babam
Git gez Dinlen biraz da
Okullarınız bitsin derdin
Öylece son seferine gittin
Bir daha da gelmedin Babam

Hep geleceksin diye ümit ettim
Rüyalarımda seni gördüm
Bir yerden çıkıp en sonunda geliyordun
Rüya bitiyor sen olmuyordun
Rüyada da göremez oldum Babam

Sensiz geçen seneleri hiç sorma Babam
Yollar hep ama hep sana çıkıyordu
Sen olmuyordun ama Bize bıraktığın emanet
Yolu gösteriyordu

Çocuklar okusun ben daha çalışırım derdin
Okuttun Elin eline baktırmadın
Yalnızdık ama başımız dik gururluyduk
Hamdolsun isteğini yapabildik Babam

Sensiz geçen seneler nasıl geçti bilemedim
Yıllar geçer unutulur derler
23 yıl sonra torunlarını severken
Sensiz geçemeyen o yıllar aklıma gelirken
Gözümden yaş yine akar Babam