Baba Şiiri - Abdurrahman Tutar

Karanlığa düştüm sen yokken,
Bir gözüm kapalı yasta,
Diğer gözüm açık, emanetlerinin yanında
Ansızın geldi ayrılık vedasız gittin.

Neyin var neyin yok alamadan
Canını aldın ve gittin babam.
Bak biz burada kaldık, ardında gözü yaşlı
Anam, kardeşlerim seni arar sense topraksın babam.

Hatırlarım da her sabah gelişini
Sırtımı okşarken yeter baba yorulma dediğimi
Oğlum kızım diye inlettiğin o sesleri
Yavaş yavaş duyar oldum

Fotoğraflara bakıyorum konuşmuyorsun
Sesleniyorum cevap vermiyorsun
Toprağa bir delik açsam bana bakar mısın
Yine oğlum deyip inletir misin toprağı

Yokluğun bazen çok canımı yakıyor
Bazen her zamankinden güçlü kılıyor
Ayakta durmak için yokluğun bile yetiyor
Varlığın beni zaten hiç yıkmıyor

Ya gel ya biz gelelim
Ya da dua edip seni besleyelim
Sen varlığınla toprakta yaşıyorsun
Biz sensiz güneşe mi bakalım

Yağmur sensiz yağmur mu sandın
Güneş sensiz doğar mı sandın
Kar ilk defa siyah yağıyor
Sen sensiz beyazı ak mı sandın

Babam toprak gözünü kapatmış kalbinle bak
Annem sağ kardeşlerim sağ ben sağım
Ruhum sensiz bedenim kayıp ama güçlü
Sen unutma bize biz sensiz değiliz.