Baba Şiiri - Melih Vidinli

Sallanıyor deniz kenarında koltuğunda
Bir öne bir arkaya oturduğu yerde
Oniki yaşlarında güleç yüzlü
Elleride parmaklarıda
Küçük küçük şekiller çiziyor
Vucudunun çok tarafı felçli
Birşeyler anlatmaya calışıyor
Çıkardığı seslerle
Konuşamıyor
Kafasını çevirdi gözleri görmüyor
Bilmiyorum
Dalga seslerini duyabiliyormu
İçime sokasım geliyor gözlerim doluyor
Babası geldi tepside içecekler ve patates kızartmasi ile
Kokusunu duydu patates kızartmasının
Hareketlendi
Baba bir asil bir sakin bir arslan parçası
Oğula hizmet ediyor sevgiyle
Anne kitabını okuyor
Gözlerimin yaşı akıyor
Burnumun direği sızlıyor
İçiriyor fantasını pipetle
Ağzına veriyor patatesini
Sevgiyle ilgiyle güzelleştirmiş eşinide
Sorasım geldi kendime ve diğerlerine
Babamıyız babamısınız
Utandım ezildim
Bende baba sanırdım kendimi