Baba Şiiri - Samet Sergen Durgut

beni öldürmek için doğurman gerekir
Kim olursa olsun
Seni seven birinden vazgeçme !

Çünkü değerini anlamazsan;
Hayat ikinci şansı vermez !

Ya Rab ! bana baba veya;
Anne olmayı öğret !
Öyle ki gecem olanın
gündüzüne ışık olayım

Firavundan ne farkım kalır ki;
Sadece beni seveni seversem

Baba kaç kez
kaybedeceğim savaşlara girmeliyim ?
Takdirini kazanmak için !
Kaç savaş gerek ki hayatımı adadığım
Rüyalarımda gördüğüm;
Barışı yaşamak için !

Her yeri yokuş olan;
İstanbulumda yoruldum;
Düze çıkmaya çalışmayı !

Şiiri ve şarabıda bırakırdım;
Taşımayı bırakbilseydim;
Omuzlarımı !

Baba nice kütüphaneleri yakardım;
Aynaların yazdığı göz hatalarımı;
Görmemek için !

Şimdi babamın öldüğü değil ama;
Hayallerini sattığı yaştayım;
Geçim sıkıntısı için

Yani yirmi üç yaşındayım;
İlk sevgilimi unuttuğum yaştayım !

Baba bir kelebeğin ömrüne;
Katlanamayacak kadar yaşlandım;
Yinede bir filin hayatı kadar;
Mutlu olmak isterdim !

Hayat olması gerekenden;
Daha anlamlı ve insan;
Olması gerektiğinden;
Daha anlamsız !

Eczanenin tedavi edemeyeceği;
Hastalar için açıktır;
Tekel bayi

Baba beni anla !

Duvarımda ki;
En genç fotoğrafına baktım;
Film izlemeyi severdin;
Fakat bizi hiç izleyemedin

Allahım sevmek istiyorum !
Sığar mı;
Çin seddi ve berlin duvarı;
Avuç kadar kalbime ?

Ve oğlunum ben herşeye rağmen;
Ne hazreti Ahmet nede İsayım
Ademden beridir devam ediyor;
günahım

Rabbim olabilir misin ?
Bunca günahıma rağmen;
Beni sevmezsen ?

Kuşların gökleri;
Arıların kovanı var;
Yokken bağrında;
Uyuyabileceğim;
Bir Rab veya yar

İki düşüncem arasında yok;
Mesafem
Bundandır ki kendime olan;
Derin Mesafem !

İşte benim;
Anneanemin bıraktığı;
Yarım asırlık Kuran ve
Babamın sonunu getiremediği;
Şarap !