Baba Şiiri - Sami Sefer Coşkun

Baba

Ellerim cebimde gezerken sokaklarda,
Seni düşünüyorum çaresiz.
Yokluğuna hâlâ alışamadım,
Üç yıl mı oldu ne?
Oysa ne müthiş şeymiş varlığın!

Anlayamadığım aklıma üzülüyorum,
Çocukluğumda sana dokunmanın,
Kucağında oturmanın sevincini yaşardım.
Bayramlarda giydiğim giysilerde bulamıyorum artık seni,
Şimdi sen kokan tenimde,
Bilmem kaç sokak ötede gölgenle yürüyorum.

Çatılmış kaşlarındaki sertlik,
Aslında gözlerindeki sevgiyi hatırlatıyor bana.
Fersah fersah uzaktayız artık,
Sensiz ve yalnız yaşıyorum ben de.

Dürüstlüğün, titizliğin, temizliğin en büyük miras,
Alımından, çalımından pay çıkartıyorum kendime.
Mırıldanıyorum kendimce;
Babam meğer ne müthiş adammış, diye.
Ah bir yaşasaydı, diyorum tekrar kendime!

Yaşamayı özlüyorum seninle birlikte,
Annemi de merak etme, sen yoksun diye;
Elim, gözüm üstünde.
İnan seni görüyorum, bakınca annemin gözlerine.

Senin olamadığın zamanlarda,
Fazla bir şey değişmedi ya yaşamda ben hariç.
Sen beni özlerdin o günler,
Şimdi ben çocuklarımı özlüyorum çaresiz;
İşte böyle geçiyor günlerim yerli yersiz,
Meğer ne zor şeymiş yaşam, babasız ve sensiz.
Sami Sefer Coşkun

Sami Sefer Coşkun
Kayıt Tarihi : 23.12.2020 22:10:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Sami Sefer Coşkun