Baba Şiiri - Kudret Bulut

BABA!..
BABA Yükledin sırtıma dert balyalarını
Bozmadım kimsenin dalyalarını
Çakallar gibi ağzından salyalarını
Dökerek hırlayanlar var Baba

Allah vermiş yüzüme sertliğini
Yüreğinden almışım yüreğime mertliğini
Senden öğrendim hayatın tüm cömertliğini
Yinede sabrımı zorlayanlar baba

Senin yokluğunu fırsat bilerek
Sahte dostlar yüzümüze gülerek
Bunlar öksüz kaldı diyerek
Yokluğunda bizi horlayanlar baba

Baba erken ayrıldın aramızdan
Ölmekte sızlanmayız yaramızdan
Kaptırmayız malımızdan payımızdan paramızdan
Yinede etrafımızda zırlayanlar var baba

Pas parlak yüreğim yıldızlar gibi
Anam maşallah genç kızlar gibi
Gündüz dost gece hırsızlar gibi
Yanıp sönüp parlayanlar baba

Gittin ya yıktın dümen direğimi
Kırdın sanki yelkenimi küreğimi
Bıraktığın ter temiz yüreğimi
Buza çevirip karlayanlar baba

Boyun eğmem kahpenin ihanetine
Gözüm gibi bakıyorum emanetine
Yüreğimi açtığım iyi niyetine
Dost görünüp de korlananlar var baba

Denizden çıktım battım karada
Torununda nihayet erdi murada haa
Amcamın da selamı vardı sana bu arada
Seni unutmayıp ağlayanlar var baba