Baba Şiiri - Nasıf Acar

O kalın parmaklı
Nasır tutmuş
Kocaman ellerinle
Gitmeden
Bir kez
Son bir kez daha
Doğrulup yatağından
Okşasaydın ya saçlarımı baba!!!!
Ben bilirmiydim ki?
Gidenin
Bir daha gelmeyeceğini
Ben bilirmiydim ki?
Sayıklamalarının
Bir veda
Sonsuz bir veda olacağını
Bari gitmeden
Bir kez daha öpseydin
Koca gözlerimden
Saklardım
Dudaklarının sıcaklığını
Bir ömür
Bari gitmeden
Son bir kez baksaydın ya
Gülümseyerek
Gözbebeklerime
Çivilerdim bakışlarını
Onluk çivilerle
Bir daha çıkmasın oradan diye
Son bir kez

Sen gittin
Kuru yavan oldu herşey
Sen gittin
Acılar çöreklenip oturdu
Bağrımızın tahtasına
Sen gittin
Yuvalandı bütün acılar
Yerleşti
Otağ kurdu
Ve acımasızca saldırdı
Duygularımıza
Ben nerden bilirdim baba
Altı yaşında bir çocuktum
Baba sevgisine
Yollarca aç kalıp
Baba duvarının
Hep gedik kalacağını
Şimdi
Ömür boyu kapanmayacak
Yokum, viran, tamirsiz
Kilitsiz, küreksiz
Aç bir baba özlemim
Depreşir durur
Aha şuramda
Zamansız gidişin
Sol tarafımda
Tarifi mümkün olmayan
Acılara karıştı
Ve yüreğime
Menderes Vadisi gibi
Derin
Çizikler attı