Baba Şiiri - Tekin Bekar

Gözleri hep doluyor, uzaklara bakarken,
Sigarasından, bir duman daha çekiyor,
Omuzlarında ki yük, yüreğini yakarken,
Duman mı? hüzün mü? nefesini kesiyor..!

Çalışmaya kodlanmış zihni, bitap düşmüş,
Nasır tutmuş, hayatın duvarını ören elleri,
Sanki ailesini o değil, çektiği acı büyültmüş,
Bakarken gözlerimin içine, kırılgan gözleri..!

Yüreği sevmeye müsait de, dokunamıyor,
Okşarken başımı elleri, nefesinde kalp atışı,
Sevgi böyle bir şey mi ki, yazılıp okunamıyor,
Annem gibi değil, oğlum demesindeki yakışı..!

Baba! iki heceye sığmış, koca dev ağaç,
Ömrünü, gölgesine aldıklarına bahşetmiş,
Çile soluyan, mutluluk veren en tesirli ilaç,
Baba! hakkı ödenmez, yokluğu ise özlemmiş..!