Baba Şiiri - Fehmi Demir

Baba sen gittiğin o günden beri,
Can evime ateş yakıldı benim.
Sonsuza göçenler gelmiyor geri,
Dünyalar başıma yıkıldı benim.

‘Pehlivan’ dediler, yetmezmiş meğer,
Ölüm, ünvan kabul etmezmiş meğer,
Babasız kalp dahi atmazmış meğer,
Beynime kurşunlar sıkıldı benim.

Harabe binadır ruhumun hali,
Gönlüm Enkazlarda arar visali,
Duygular yaralı ceylan misali,
Tepe taklak yere çakıldı benim.

Yokluğunda dünya dönüyor ama,
Yıldızlar her sabah sönüyor ama,
Dallara türlü kuş konuyor ama,
Kartal’ım toprağa tıkıldı benim.