Baba Şiiri - Hüseyin Muşmal

BABA
Her şeyi yazdım da ben senelerdir
Nedendir yazamadım ben seni baba
Sahibi ağıtların hep ölenlerdir
Bir ağıt yakamadım ben sana baba

Sen de bu dünyadan göçüp gideli
Yıllar oldu bize bunu edeli
Bilmem vermedik mi daha bedeli
Kendimi alamadım ben senden baba

Yirmi birdi yaşım daha çok toydum
Ne senli yıllara ne sana doydum
Gülmeye o gün ben noktayı koydum
Sensiz kalamadım ben sensiz baba

Bıraktın üç yetim beni boş ver de
Derlerdi öyle öl torun ever de
Babayı her evlat candan sever de
Neden ölemedim seninle baba

Ondu kardeşimin yaşı bilirsin
Yoktu küçüğümün işi bilirsin
Sen idin evimizin başı bilirsin
Bir baş olamadım sen gibi baba

Ben de babasıyım küçük bir kızın
Olmaz mıydı baba görseydi yüzün
Bir taşa dedendi deyince hüzün
Kaplıyor silemedim gözünü baba

Başımı okşayan çok oldu amma
Sensiz bir hayat oldu muamma
Dediler bir daha mutluluk umma
Neşeyle dolamadım ben sensiz baba

Bir ölen sen değilsin fani dünyada
Herkesin ölümü bakar miada
Kaç kere gördümse seni rüyada
Bir kere doyamadım ben sana baba

Bilirim her ölüm haktandır haktan
Bizleri var eden sıfırdan yoktan
Çıkmadım ama ben daha o şoktan
Kıymet mi bilemedim ben senin baba

Eşrefte doyamaz seni yazmaya
Başlarsa yürekten acı sızmaya
Kıyamaz söyleyip beni üzmeye
Bir seni yazamadım bir seni baba