Baba Şiiri - Mehmet Sabit Özmüş

Âlemlerde hep acı olmaz bilirdik
Gözyaşlarım şarıl şarıl akıyor baba
Sensiz ikinci ramazanı da geçirdik
Bayramlar hüzün kokuyor baba.

Yaz ayı sıcaklar Dörtyol’da, beter
Antakya serindir burnunda tüter
Yar kucağında hayat nihayet biter
Bülbül diller kuran okuyor baba.

Arife geldim başında dua etmeye
Birkaç çalı dalı, murcu dikmeye
Üç beş damla gözüm yaşı dökmeye
Bu ayrılık yüreğim yakıyor baba.

Senin yokluğuna alışamadık
Azrail’in işine karışamadık
Şu yalan dünyaya sığışamadık
Çınarlar yaprağın döküyor baba.

Güzel günler hep geride kalır
Yaşananlar tarihin dilinde kalır
Azrail bir gün beni de alır
Rahmet sel olmuş mezarını yıkıyor baba.

Daralır yüreğim can ateşte pişer
Sensizlik içimize kor gibi düşer
Gün gelir herkes ölüm şerbeti içer
Şafak attı artık gün söküyor baba.