Baba Şiiri - Halil Doğru

Aslında ben geceleri hep ağlarım,
Özlüyorum seni
Aramızdaki kırgınlıklara rağmen
Yetim çocukların
Yemek masası sensiz
Mushaf hala kılıfında duvarda asılı
Bir de kırma bir tüfek
Kütüphanen ve kitapların
Aradaki notların
Gece ve tek iken
Yazdığın şiirler
Lise,askerlik fotoğrafların
Hala duruyorlar aynı yerde
Büyümemizi istesen de
Biz büyüyemedik baba

Belki gelirsin diye
Bekliyoruz arada
Pencere kenarında bekler validem
Al şu anahtarı
Arabadan eşyaları indir demeni
Özlüyoruz baba

Beraber piknikleri
Yaylaya çıkmayı
Senin katilin olsa da
Sana tütün sarmayı
Sonra küllük istemeni
Özledik baba

Evlat, görevi bugün
Sen ifa et demeni
Şu kitabı al da
Okuyalım demeni
Özlüyorum baba

Seni yıkayan eller mi bu
Benim mi bu eller
Ya seni kefene saran
Ben miyim
Ya üzerine toprak atan ellerim
Kesmeli mi ellerimi
Hangi cezayı vermeli
Beni affet baba

Bekliyoruz hala
Soğuk dünyada
Küresel olarak ısınan
Ancak bizim oralara
Uğramayan bir sıcaklıkta
Beklemenin başkentinde
Özlüyoruz seni baba

Biz duygusalız biraz
Anadolu gibi
Bir tarafımız hep çocuk
Hep ağlak gözlü
Hüzün gülüşlü
Büyüyemedik biz baba

Gece ansızın bir özlem
Sarar bizi
Sanki ne koruyanımız var
Ne de kollayanımız
Sana karşı çıksam da
Seni özlüyorum baba