Baba Şiiri - Yıldırım Kırlılar 2

Bana yanın da yer ayırdın mı
yakındır
mor bulutlar üzerinde pupa yelken seyahat
bu senede uzunca sürdü yüreğimdeki hüzün dolu serenat
sen bu diyardan gittin gideli
gülmedi yüzüm gülmedi hayat
yakındır
meçhule seyahat
korkmuyor da değilim hani
fakat
dayanılmaz oldu
içimdeki bu hüzün
bu ızdırap
hep ihanet
hep yalan
hep kahır
hep hican
oymuş diyorum bu dünyada görüp göreceğin
oymuş diyorum üzerine titrediğin sevdan
baba
nasılsın
sana maruzatım var
şikayetim var
kızgınlığım
sebep olduğun koca bir yalnızlığım var
ne diye beni bu koca dünyada bir başıma bıraktın
ne diye çektin üzerimden kolunu kanadını
beni öksüz
beni sahipsiz
beni çaresiz
beni halsiz hallerde bıraktın
yaralıyım
kanıyorum
inandığına inanıyorum
o yüzden
herkese
kanıyorum
baba
ben
gittikçe sana benziyorum
yakındır kavuşmamız
hissediyorum
yakındır duruşmamız
farklı kuşaklardandık seninle
uyuşmazdı kafamız
didişirdik ha bire
ama bir an olsun şüphe etmedim
sevginden
merhametinden
bir an olsun şüpheye düşmedim
yüreğimi harmanlayan yüreğinden
düşenler oldu gözümden
düşerken kırdılar incittiler beni
yitirdim insanlara inancımı
yitirdim güvenimi
böylede yaşardım elbet
yitirmeseydim seni
yinede tutundum hayata
sen buradan gittin
onlar geldi
yakışıklım
sen göremedin
bir oğlum var şimdi
birde kızım
oğlan bir yakışıklı ki sorma
sen gibi
üstelik adaşın lakabı da Moskof Osman
kurşun gibi delikanlı
kız desen dünya güzeli
rüyamda koydum adını
Açelya
çiçeklerin en güzeli
seni hiç göremediler
uzan düşlerine baba
ruhundan öperler
bırakıp gideceğim onları
kan ile
feryat ile
yüreğimde yangın ile
bırakıp gideceğim sonsuzluğa
bana yanında yer ayır
baba
özledim
geleceğim yanına
al ruhuna kar beni
sar sarmala beni
bıktım yalanlardan
bıktım iki yüzlü insanlardan
bıktım bu dünyadan
baba
al toprağına
yeniden başlat beni

17.06.2018