Baba Şiiri - Yusuf Narin

Ben babamı iki defa gömdüm.
Biri düşüncelerime,
Diğeri 2 metre uzunluğunda, 1 metre genişliğindeki toprağa..
Canım çok acıdı.
Gözyaşlarım dinmedi bedenimde..
Kalbimden de dindiremedim.
Canım çok acıdı.
Gidişini kabul edemedim.
Sığdırmadim şu iki metrelik mezarı o koskoca bedenine..
Benim babam güçlüdür, çalışkandır.
Yorulmazdı bizi severken..
Hiçbir zaman aç bırakmazdı.
Günden güne eriyen bedeniyle doyururdu bizi.
Kışın sobaya odun olurdu.
Bizim için hayat olurdu.
Canım çok acıyor.
Gidişini kabul edemiyorum.
Yokluğunda ne yapılır hiç bilmiyorum.
Benim babam hiç uzun bir yolculuğa çıkmamıştı.
En kısa gidişi tek bilirim.
Şimdi kim elinde poşetlerle gelecek.
Koltuğuna oturup, televizyonun kanallarını kim değiştircek.
Kim gülecek onun gibi.
Ya da uyurken kim horlayacak onun gibi.
Canım çok acıyor.
Babama bir daha dokunamayacam.
Bir daha sarılamayacam koca bedenine.
Göremeyecem kirli sakallı yüzünü.
İşitemeyecem sesini kulaklarımda.
Sadece tek bıraktığıyla kaldı hayatımda.
Bir kaç parça elbise ve üzerine sinmiş kokusuyla.
Canım çok acıyor.
Ben babamı iki metrelik mezara sığdırıyorum.