baban gidince
köksüz bir ağaç olursun
kurur dalların
yaprakların dökülür..
artık can vermez nemli topraklar
baban gidince
sen baba olursun
sırtına alırsın hayat yükünü
baban gidince
anlarsın
kaybettiğini..
yaşamak bu
devam eder elbette
ama bana gidince
görürsün tamamlanamayan eksikliğini...
Kayıt Tarihi : 30.11.2017 15:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
22/11/2017
TÜM YORUMLAR (1)