Baba Şiiri - Mustafa Deniz

Üstüne bir daha insan tanımam
Andıkça ismini solarım baba
Senin gibi dürüst insan mı sanmam
Ahlakına kurban olurum baba

Benim rehberimdir dürüst ahlakın
Fenadan uzağım Canan'a yakın
Fark ediliyor gün geçmezki farkın
Hakka giden yolum bilirim baba

Kendi göbeğimi keserim kendim
Muhammet (sav) Resulüm benim Efendim
İslam'ı kuran'ı senden öğrendim
Ben hep seni örnek alırım baba

Engel dolu dünya denen yuvada
Derede tepede dağda ovada
Yağmurlu yağışlı puslu havada
Yolumu sayende bulurum baba

Yoksula ekmek aş mazlumlara eş
Öksüzün dalıyım yetime kardeş
Geceler ay gibi gündüzün güneş
Hakikate ışık çalarım baba

Dünyanın her derdi sancısı bende
Elması zümrütü incisi bende
Haksız ölenlerin acısı bende
Ölen ile bende ölürüm baba

İtibar etmedim dünya malına
Tamahkâr değilim para puluna
Ne kazansam verdim Allah yoluna
Ekmeğimi küle belerim baba

On yaşında idim hakka gidince
Yüreğim pek yufka ruhum çok ince
Oğlum kızım bana baba deyince
Saçımı başımı yolarım baba

Senin yokluğuna yanar ağlarım
Hasretinle yüreğimi tığlarım
Bazen nehir gibi coşar çağlarım
Gırtlağıma kadar dolarım baba

Gurur duyuyorum yavrun olmaktan
Yüce Mevlamızdır var eden yoktan
Mustafa'yım sana duamdır Hak'tan
Cenneti âlâyı dilerim baba