Baba Şiiri - Mehmet Pamuk

(ölümünün onuncu yıldönümünde babama)

ben geldim,
arada onca zaman
onca hasret kıvılcımı varken...
hani baba tadında sevemediğin oğul
ellerinin şefkatini
saçlarımdan kıskandığım adamım ben.

ne çok susmuşuz birbirimize
beni duyduğunu biliyorum şimdi,
nerden bilirdik ki
baba-oğul en uzun konuşmamızı
burada;
bedenine taş diktiğin mezarda
ve onca zaman sonra yapacağımızı...

oysa beni ne kadar sevdiğini biliyorum
biliyorum ki:
ben senden düşmüş bir damlayım...

şimdi şimdi anlıyorum seni:
o büyük sevdaya
nasılda kıymışlar,
annemden önceki kadın ve sana
kırık sevdalardan öğrendim baba.

sonrası,
kendine yaptığın zulümlerin kataloğu,
hiçbir resim albümünde yok bunlar
benim içimde sergileniyorlar
ben görüyorum baba.

düşünüyorum da,
benim annem,
senin sevdiğin kadın olsaydı eğer
bir babam
bir annem
ve mtlu bir çocuk olurdu
bunu da biliyorum baba
üzme kendini artık...

kendi emeğinle yaptığın herşeyi
hani o,mahir marangoz ellerinden çıkardığın
tüm maddi ve manevi eserleri
nasıl bir sevda öfkesinde
ve tek bir yumrukta dağıttığını anlıyorum.

sen ki civan,
o delikanlı adam
şişelerin yalpalı adımlarına esir ettin kendini
nasıl da yalnız başına bir ölümü seçtiğini
mezarını kaplayan çalılarda görüyorum...

ben geldim,
sana benzememek için verdiğim uğraşlarımın hebasıyla
bende yalnızlığı seçtim baba.
sadece şiirlerle ve
iki satır arası boşluklara yaşayabiliyorum artık.

bak tüm çalıları temizliyorum
senin sevdana yakışır,apak bir mezar
ellerim yırtıldı,
bak hasretim damlıyor mezarına
onu kokla baba
senin kanın gibi kan,beni anla baba...

kendini kimseye anlatmadın
onun içindir ki
hep yadırgandın
ve gittikçe
daha da uzaklaştın...

belki paralel bir kaderde
o sevdiğin kadın;
senin sevgini yaşıyordur hala
bilemem,
belki onun da mezarında,bir evlat ağlıyordur
bilemem...

işte bu adam
mezarına sığmayan bu babayiğit
kendi sevdasında,
kendini müebbete veren bu mahkum
bu namus bekçisi ellerin sahibi
ayaklarını; içinden başka bir yola vurmayan
öfke değil aslında,
hep yüreğine doğru ağlayan
bu sessiz mezardaki adam
BENİM BABAM

ellerim duada,gözlerim yaş
öpüyorum;
ellerin niyetine
bir avuç toprağını,
seni seviyorum baba...
oğlun Mehmet...

(amasra-2004)