Baba Şiiri - Gökhan Keleş 2

Baba

Bir subat sabahi,sene doksan yedi,
Bu tarih baslatti; bitmez hasreti,
Ortalik toz duman,yuregim yangin yeri,
Boyle mi gidecektin be Baba.

Annem baygindi,kirildi beli,
Abimin kopmustu bam teli,
Ablam cirpindi yetisemedi,
Sessiz mi gidecektin be Baba.

Oyle bir gun ki karanlik her yer
Bir tenesir tahtasi ortalik mahser
Bir ses ver BABA ne olur ses ver
Cevapsiz soru kaldi be Baba

Minik minik eller uzandi tabutuna,
Bir ogrencin yaklasti sag yanina,
Bilemedim kimdi varamadim farkina,
Hocam dedi; ses vermedin be Baba.

Seninle ayrilik olmaz sanmistim,
Sesine,kokuna daha doymamistim,
Matematikten de bes almistim,
Onu da goremedin be Baba.

Yirmi yedi yil gorev seni cok yordu,
Gokhan'in kivilcimdi simdi kor oldu,
Gecen gun torunlarin seni sordu,
Gitti bile diyemedim be Baba...

Gökhan Keleş 2
Kayıt Tarihi : 13.11.2016 04:35:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!

Gökhan Keleş 2