Baba Şiiri - Abdülkadir Karaca

Karların içinden kardelen gibi
Bir gün çıkar mısın mezardan baba
Paramparça ediyorlar kalbimi
Koru kem dillerden, azardan baba

Ne acelen vardı; bir anda gittin
Karanlığa, dara bizi hapsettin
Beni; kara, kışa nasıl terk ettin
İntizarın yok mu bahardan baba

Bana gurbet oldu, şimdi dört bucak
Babam gibi kim saracak sımsıcak
Mezar toprağından olur mu kucak
Sarılsam koynuna yukardan baba

Şimdi yetim derler adıma benim
Bir dünya yük bindi ardıma benim
Her saat düşersin yâdıma benim
Hasretin köz tutmaz korlardan baba

Bir ömür yaşadın bir günahın yok
Onca acı çektin bir gün ahın yok
Dünyanın malına hiç tamahın yok
Kuranı sayardın, sen kârdan baba

Gittin diye kızmam Allahtır kaim
Ama yüreğimde yaran her daim
Ne kabuk tutacak, ne kalır selim
Gayri ben kurtulmam, hasardan baba

Şöyle doya doya sarsaydım seni
Öpseydim yüzünü, ayak izini
Kimsenin yanında sevmezdin bizi
Yoksa korkar mıydın nazardan baba

Acıyla tam oldu Kadirin rüştü
Çileye ram oldu dünyaya küstü
Ben beklerim seni her akşamüstü
Yine gelir misin Pazardan baba

18.02.2016