Baba Şiiri - Hayrullah Gülsün

Küçük dünyamın büyük kahramanı.
Sırtımı güvenle yasladığım ömrümün karsız dağı.
Gidişinle tarumar oldu senden kurulu yuvamız.
Merhametsiz dünyada kalakaldım yapayalnız.

Yokluğunla sonlandı baharım.
Soldu mutlu ve umutlu gülüşlerim,
Kar yağdı çocukluğumun masum dünyasına.
Kefenlendi çocuksu hülyalarım.

Yokluğun içimde dolmayan sonsuz boşluk.
Geleceğim sensiz boz bulanık.
Karanlık geceler üstüme çöken kabus.
Gönlüm, dilim korkudan sus pus.

Senin rolüne bürünmek zamansız bana düştü.
Minnacık ellerime hayatın orantısız ağırlığı düştü.
Masmavi rüyalarıma renksiz hüzünler üşüştü.
Kara bahtıma emsalsiz acılar, figanlar düştü.

Şimşek her çaktığında haykırırım adını.
Özlerim beni şefkatle sardığın kollarını.
Hatırlarım bana güven veren sevgi dolu sesini.
Unutamam saçlarıma kondurduğun buseni.

Eridikçe zaman büyüdü içimdeki hasretin.
Kokunu içime çektiğim yerdir mezarın.
Unutulmaz özlemdir belleğimdeki nazarın.

Bir çocuğun başı okşandığında,
Arkasında dağ yürekli babası yürüdüğünde;
Bir ben bilirim içimdeki babasızlığın yangınını,
Anlamaz babalı bakışlar içimdeki sancısını.

Kuşlar uçmak ister.
Gönlüm ise seni görmek ister.
Kapı her açıldığında sen mi geldin diye,
Gözlerim kapıda olur her saniye.