Baba Şiiri - Yorumlar

/>




BANA EKSİKLERİMİ SORMA HAYAT. 'BABAM' DERİM, TAMAMLAYAMAZSIN!

Çok güzel ve anlamlı bir o kadar da yüreğe dokunan şiirinizi ve sizi kutluyorum Bülent Bey. Yüreğinize kaleminize sağlık. Saygımla...

Biz evlatları için ömrünü veren babalarımıza yılda bir gün anılmak yeter mi hiç? Bakmayın, ADET OLMUŞ. ben de bu vesile ile ahirete uğurladıklarımıza rahmet, kalanlara sağlıklı uzun ömürler diliyorum. Güzel şiirinizi içtenlikle kutluyorum...

Şiirin sonundaki açıklama cümlenizin değeri benim için şiirin önüne geçti açıkçası Bülent Bey, çünkü biyolojik baba olmadığı halde 'babalık' duygusunu hakkıyla yaşayan ve yaşatan KOCAMAN yürekli babaların günü de kutlu olsun....

Babalarıyla bu mutluluğu paylaşanların duyguları güçlü ve daim olsun, bizim gibi 'uzun yıllar' önce kaybedenlerin babalarının da ruhları şad olsun inşallah....

Saygılarımla.....

Güne yakışan şiirinizi ve 'Babalar Gününüzü' kutlarım..
Rahmetli olanlara da Allahtan rahmet dilerim..
Kaleminize sağlık Bülent Bey.
Saygı ve selamlarımla..

ÇOK GÜZEL İÇTEN ŞİİRİNİZİ KUTLUYORUM BABA CANDIR EVET

"Baba" demek dağ demek, güven demek, güç demektir. Kaç yaşında olursak olalım hep yüreğimizde hissettik hem sevgilerini hem de desteklerini. Değerlerini hiç bir şeyle ölçemeyiz. Günün anlamına uygun bu güzel şiirinizi yürekten kutluyorum Bülent Bey.

Ben de bu vesileyle sizin ve bütün babaların "Babalar Günü"nü yürekten kutluyor, ebediyete göç etmiş bütün babalarımıza Allah'tan rahmet diliyorum. Mekanları cennet olsun inşallah.

Selam ve saygılarımla

Güzel şiirinizi kutluyor, babalarımızı saygı ve hürmetle anıyorum.
Sizin de Babalar Gününüz kutlu olsun.
Selamlar ve saygılarla...

baba; sırtımızı hiç düşünmeden dayayabileceğimiz yüce bir dağdır. babalar gününüz kutlu olsun.

Güne özel bir yazımla kutluyorum değerli kardeşimi ve şiirini..
Babasına ve ahrete göçmüş tüm babalara rahmet diliyorum..

"BABALAR......
Ben de bir babayım..
Bugün mutlaka adımı ananlar vardır.. Var olacaktır, yarınlarda da..
Ölçüyorum kendimi.. Metresi yok, kilosu yok.. Değerim var eminim ama parayla, pulla, altınla değil.. Kolay da değil, tutturmak o ölçüyü..
Hep aklıma düşer, geliverir önüme, gözlerimi kaparım, giderim yılların ötesine.. Bebek ağlaması, bebek kokusu.. Sarıp sarmalanmış gözleri kapalı, elleri yumuk, sıcacık, masum o ilk oğlum, ilk yavrum kollarımın arasında.."İşte oğlun" diyen hemşirenin sesi çınlar kulağımda..
Hastane bahçesinde adımlarımı saydığım bir uzun gece geçer.. Gören sorar, "hayırdır.." Ben de derim "inşallah.. Bebeğimi bekliyorum.. Doğum işte.. Ondan buralardayım.."
Soran irkilir.."Senin mi?"
"Ha, evet.. benim.."
"Oğlum sen daha kendin küçüksün, askere bile gitmemişsindir kesin.. Yaşın kaç?"
"Yok amca, askere gitmedim ama büyüğüm, büyümedimse hayırlısıyla büyüyeceğim bebeğim doğduğunda.. Bakma yaşıma başıma..Baba olacağım, insan baba olunca büyümüş sayılmaz mı?"
Büyüdüm işte..
Ardı ardına geldiler, üçü de.. Her baba oluşumda boyum mu uzadı, enim mi bilmiyorum, umurumda da olmadı zaten.. Ama bacaklarım attığım her adımda, kollarım kucakladıklarımla uzadı, güçlendi.. İçime içime "babayım ben, Allah bana üç oğul verdi, üç yiğit.. Benden bahtlı kim olabilir? Soyum, neslim, ülkem, Atam benden memnundur.. Dedemin birini hiç görmedim ama yattığı Yemen'de başı göğe yükselip kalkmıştır, soy adını ben sürdürüyorum diye bana dua ediyordur, daha ne isterim" dedim..
Dedim durdum..
Daha çok çalışmam lazım, daha fazla tütün dikmeliyim.. Bir maaşla büyür mü oğullarım, yeter miyim onlara diye de konuştum hep kendimle..
Beraber büyüdük sayılır oğullarımla..
Her bayramda üç ayakkabı, üç elbise, üç gömlek, üç çorap.. Ama bir bisiklet alabildim o bayramlardan birinde..
Sonra sıraya dizildiler okul kapısında.. Üç çanta, üçüne ayrı kitaplar, defterler, kalemler, kalemlikler, etiketler.. Önce birlikte kapladık, etiketledik kitaplarını, defterlerini.. Öğrenen diğerine öğretti.. "Bak, öyle olmaz kardeşim" diyordu, ben de seyrediyordum onlar büyürken..
Derken okullar da büyüdü..
Gurbete çıktılar tıpkı benim gibi.. İçim sızladı ilk oğlumu Ankara'ya götürüp okuluna teslim ettiğimde.. "Evde kalanlar var, şükret" dedim dönerken geriye.. Dedim de.. Ardımdan gözyaşlarını göstermek istemeyen oğluma dönüp bakamadım, "babalar ağlamaz" bilsin istedim!
"Benim babam güçlüdür" diyen ufaklık haksız mı çıksındı?
Ve gün geldi üçü de kayboldu, üçü de ayrı şehirlerde..
Bayrama gelirler derdik.. Gelirlerdi.. Bayram da onlarla gelirdi.. Onlarla giderdi elbette..
Tatil yakın derdik, beklerdik.. Yaz geldiğine sevinirdi bizimle, zenginleşirdik bir anda.. Evimiz şenlenirdi, hoş geldine gelirdi konu komşu, hısım akraba..
Ama ben başka gözle bakardım yüzlerine, saçlarına.. "Yanıma gel bakayım, boyun boyumun neresinde" derdim.. Sevinirdim, "boyumu aşıyorsunuz sırayla..."
Boyunu aşar oğullar, babalarının.. Ben de aşmıştım..
İşte o aşmalardan sonra birer birer uçtular yuvamızdan.. Her biri ayrı yuva kurdu kendine.. Her biri sırayla "baba oldu.."
Onlar baba oldukça ben büyüdüm mü bilmiyorum..
Karar onlara ait artık..
Bildiğim, babalar hep büyük kalır..
Babalar her zaman güçlüdür..
Babalar "en korunaklı limandır.."
Baba evi kutsaldır, baba evi "yok bilmez.." Orada hep "en sevdiği yemekler", en güzel günler, dertsiz, tasasız, korkusuz anlar yaşanmıştır..
Babaların gölgesi yeter..
Başı dik, evlatlarıyla gurur duyan, görevini yapmış olmanın huzurunu yaşamalarını diliyorum, baba arkadaşlarımın..
Babalar Günü, “babalara” kutlu olsun.."