Baba Şiiri - Aytül Menevşe

Benim umudum kalmadı Baba.
Koca bir şehrin çığlığı gibiyim.
Bir sonbaharı sarıya bürüyen yalnızlığıma; bir ad koyamadım.
Bir kalbin savunmasız atışı gibiyim Baba.
Bağırdığımda kulağını tıkamış herkese inat,
Bir rüzgarın en amansız hali gibi eser dururum sağa sola.
Bugünler de üşüyorum,
Uzat elini güneşin en kavurucu sıcağında dans edelim.
Benim umudum var Baba.
Benim umudum var,
Uçan kuşun varacağı yere;
Ben seninle ulaşacağım.
Bir papatyayla birlikte dökeceğim yapraklarımı,
Baharla birlikte huzur vereceğim dallarıma.
Sarıl bana Baba.
Sarıl bana ki;
Bir uçurtmanın havalandığı yerde buluşalım,
Kesilsin yerden ayaklarım,
Gökyüzünün mavisine karışıp,
Mutluluğun resmini boyayalım...