Baba Şiiri - Ahmet Ekici

Niçin gücenirsin gelmedim diye
Bir türlü içimden gelmiyor baba
Her şeyim elimden alındı niye
Attığım taş yerin bulmuyor baba

Kopardın elimden defter kalemi
Bu başıma kâhya ettin âlemi
Katlayarak artıralı çilemi
Bir gün olsun yüzüm gülmüyor baba

Her vardığım yerde sorarlar tahsil
Neslimizi böyle edemem temsil
Gönül sorusuna dönmüyor ki dil
Yaşamaya şevkim kalmıyor baba

Bir kaç harfi zorla aldım elinden
Engel oldun geri koydun yolumdan
İşte böyle ayırdınız gülümden
Kimse bu halimi bilmiyor baba

Çalışmakta benziyorken arıya
Çarkım hep tersine döner geriye
Bir yüksek tahsilim olmadı diye
Hiç kimse yanına almıyor baba

Bilirsin koşarken kestin yolumu
Kapattın ağzımı tuttun dilimi
Ta o zaman istiyorken ölümü
Yıllar geçti Ahmet ölmüyor baba