Baba, artık duy sesimi!
İnsanlar, eskisi gibi kıymet bilmiyor, baba
Sevmiyor, kimse kimseyi; gönüller dolmuyor, baba
Baba, hani hep derdin ya:
Herkese güvenme, güvendiğine de tam güven diye
Artık, güvenecek kimse kalmamış, baba
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta