Baba Şiiri - Mehpare Gökçe

Dün bayramdı,ilk namazdı.
Mezarına gittim.
Dua edecektim ki,
Havada kaldı iki elim.
Gitti bütün ezberlerim...

Sonra:
Parmaklarımı
Toprağında gezdirdim.
İçindeki topakları
Un ufak ediverdim...

Birden:
Saçlarım geldi aklıma.
Hep düğümlenirdi çocukluğumda.
Annem habire çekiştirirdi
Kemik tarakla.
Bütün bunları nerden bileceksin?
Hiç olmadın ki yanımda...

Yine de:
Bütün taşları, otları temizledim.
Hani diyorlar ya,
''BABAMDIN'' benim.

Ah baba:
Bir çocuk düşerse,
Babasının kollarına
Yanıyor ciğerlerim.
Titriyor bütün bedenim.
Bakmıyorum,görmüyorum...
Bilsen ne çok kıskanıyorum...

Dün bayramdı,ilk namazdı.
Mezarına gittim.
Henüz kurumamış toprağına dokunup
iki çift laf edemedim.
Hiç yaşanmışlığım yok ki benim.

Nedense:
Her gün bakıyorum
Yaşadığın eve.
Ağaçlar içinde,
Sanki cennette.
Bir ben yoktum
Gölgesinde, eşiğinde.

Koskoca adam oldum.
Çocuklarımı omzuma koydum.
Bir şey var anlatamadığım,
Tatmadığım, yaşamadığım.
Kaldım yarım, yaşadım yarım...
Eylül 1995