1997 yilinda kaybettigim emekli ogretmen olan Babama yazdigim siir.
Bir subat sabahi,sene doksan yedi,
Bu tarih baslatti; bitmez hasreti,
Ortalik toz duman,yuregim yangin yeri,
Boyle mi gidecektin be Baba.
Annem baygindi,kirildi beli,
Abimin kopmustu bam teli,
Ablam cirpindi yetisemedi,
Sessiz mi gidecektin be Baba.
Minik minik eller uzandi tabutuna,
Bir ogrencin yaklasti sag yanina,
Bilemedim kimdi varamadim farkina,
Hocam dedi; ses vermedin be Baba.
Seninle ayrilik olmaz sanmistim,
Sesine,kokuna daha doymamistim,
Matematikten de bes almistim,
Onu da goremedin be Baba.
Yirmi yedi yil gorev seni cok yordu,
Gokhan'in kivilcimdi simdi kor oldu,
Gecen gun torunlarin seni sordu,
Gitti bile diyemedim be Baba...
Ankara 14.05.2002
Gökhan KeleşKayıt Tarihi : 11.1.2014 02:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!