Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
öncelikle başınız sağ olsun allah rahmet eylesin.. mevlam geride kalanlara sabır sağlık ve afiyet versin.. kaleminize yüreğğinize sağlık şiir tadında kalın 10 puan diyorum
Başınız sağolsun. Mekanı cennet olsun. Şiirimi yorum olarak bırakıyorum. Yüreğinize sağlık.
Babam
Ulu bir çınardın.
Sabır küpü desem,
Abartmış olmazdım.
Sığındığım limandın.
Fırtınalar kopsa, aldırmazdım.
Babam! ..
Sırtımı yasladığım dağdın.
Afetler vız gelirdi,
En şiddetli depremle sarsılmazdın.
Sen ki;
Kaçtığımda sığındığım,
Korktuğumda sarıldığım,
Daralınca soluduğum,
Damarımda taşıdığım,
Ulu çınarım,
Sığındığım limanım,
Sırtımı dayadığım,
Kadanı alayım.
Sana kurban olayım.
Susma, küsme! ...
Hüzünle bakmasın gözün,
Konuş,cevherden değerli her sözün.
Babam, güzel babam! ....
Hani herkese anlattığın,
Bize yol olarak bellettiğin,
Hazreti Eyyüp’ ün ilacı,
Biliyorum baba, biliyorum.
Sabrın tadı, çok acı.
Ne olursun baba,
Gözün yaşlı bakma,
Ciğerimi dağlayıp, yakma,
Ne olursun, ne olursun baba,
Beni yalnız bırakma....
Antakya; 02.03.2007
Hasan Çekmecelioğlu
Önce muhterem babanıza rahmetler diliyorum.Size ve yakınlarına sabrı cemil ve baş sağlığı diliyorum.Var olmamızın sebebi babamızın hakkını ödememiz mümkün değil.Dünya bir değirmen konanlar göçecek ve bu çark kıyamete kadar sürecek.Kutluyorum.Tam puanla selamlıyorum.
başınız sağ olsun. Güzel bir şiirle bize duyurdunuz
Değerli dostum,
Babanızın hakkın rahmetine gittiğini şimdi öğrendim...Başınız sağolsun...Nurlar içinde uyusun...Allah başka acılar vermesin...
Saygımla...
Öncelikle başınız sağolun diyorum ve değerli eserinizi kutluyorum Sn Turan..
Tam puanımla..
Saygı ve Selamlarımla..
Allah rahmet eylesin... babalar için yazılmış güzel bir eserdi...kutlarım dost.... tebrikler
ALLAH rahmet eylesin sadık bey başınız sağolsun.Her can ölümü tadacaktır mutlaka sizlere sabır diliyorum.
Öncelikle başsağlığı diliyor,
sonra yazmış olduğum bu içten
ve çok güzel şiirini kutluyor,
seni tebrikler ediyorum kardeşim,
tekrar başın sağolsun...
Yürekten kopup gelen,
içtenlikle yazılmış anlamlı ve
akıcı dizelerinizi haz alarak okudum.
Emek vererek ve göz nuru dökerek yazmış olduğunuz
bu harikulade şiirinizi ve sizi tam puan artı
ant diyerek yürekten kutluyorum.
Kaleminiz bir ömür boyu yazsın ve
ilhamınız bol olsun.Tebrikler...
Bu şiir ile ilgili 33 tane yorum bulunmakta