Baba Şiiri - Mete Çakır

Baba olduğunda anlarsın elbet yollar ve yıllar ayırır seni günün birinde gözümün bebeği dediğin biricik oğlundan… Baba olduğunda dokunursun yüreğinin en kuytu köşesinde onun kocaman boşluğuna ve aldırmadan edemezsin dağılışına arsız bir kanser hücresi onulmaz bir yara gibi vücüdunun dört bir yanına … Hayatının en uzun en sonu gelmez karanlık bir gecesinde kanına susamış bir sessizliğin beyninin orta yerinde bir cehennem ateşi gibi uğuldadığını bir azgın köpek gibi uluduğunu duyarsın…. Beni sorarsan eğer ben Bir dağ görmek istediğimde başı bulutlara değen hemen dönüp uzun uzun babama bakarım, En ateşin yaz günlerinde Denizlere açılmak istersem engin ve cömert denizlere babamın gözlerine dalarım onun yeşil ve serin gözlerine ve olur da bir gün ümidimi kaybedip Bir el görmek istersem omzumu tutan sıcacık babamın ellerini ararım o çocuk ellerimle… Ve her çocuk gibi ben de onun ayak izlerinden tıpış tıpış yürürüm varmak istediğim yere… Onu benim babam yaptığı için binlerce teşekkür olsun babamın doğduğu güne…..