Baba Şiiri - Kamil Karakurt

I
Bugün yanımdan,
Bir cenaze aracı geçti.
Bize veda ettiğin o gün geldi aklıma
Gözlerim doldu,
Genzim yandı.
Yokluğun oturdu boğazıma.
Yutkunamadım.
Verdiğim söz geldi aklıma,
Ağlayamadım.

II
O nasıl bir sela ydı, öyle
Ve nasıl bir îlandı
Mahallede yankılanan imamın sesi,
Çınlıyor hala kulaklarımda.

III
Ya dostlara ne demeli, baba
Senden kurtulmayı beklemişler,
Sanki yıllarca
Birileri yıkadı seni,
Kimileri kefenini hazırladı,
Bir kısmı tabutunu taşıdı,
Ne kadar da hazırlarmış, baba

IV
Senle beraber gitmedi mi, baba?
Kanser denen müptela,
Yakın zaman da,
Genç bir arkadaşımı da aldı ya.
Benden haber getirdi mi sana?
Ya selam? Oğlun iyi dedi mi?
Benden yana.

V
Arkadaşım düşmüşse kendi telaşına.
Bahsetmemişse benden sana.
Ben anlatayım,
Okul bitiyor, son iki ay.
Atanmakta çok zor ya,
Sen bana hala güveniyorsun,
Öyle değil mi, baba?
Bu arada biliyor musun, baba?
şık oldum yakın zamanda.
Yemyeşil gözleri var.
Melek gibi de güzel,
Görseydin sen de severdin,
Severdin, baba.

VI

Biliyorum sabırsızlanıyorsun.
Annemden bahsedeyim sana.
Bıraktığın gibi aslında,
Yine hasta, başı dertte ilaçlarla.
Seni çok özlüyor, köyümüzü de.
Sessiz sessiz ağlarken buluyorum, yatağında bazı geceler.
Boynuna sarılıyorum,
Beni üzmemek için susuyor, susuyor, baba.
Emanetine gözüm gibi bakıyorum,
Kalmasın gözün arkada.

VII
Biz iyiyiz, iyiyiz de,
Bir senin yokluğun var, içimizde,
Bir senin yokluğun…

Kamil KARAKURT