Okunuyordu sabah ezanları,
Yine ben, başucunda,
Kuru bir sandaliye tepesinde,
Sabaha dek yapa yalnız.
Çökmüştü uykunun ağırlığı,
Göz kapaklarıma,
Uzun bir geceden sonra.
Kolundaki serum,
Bitmek üzere.
Gözlerim damlayan serumunda.
Durmaya boyun eğmiş,
Bir kalbin atışı gibi.
Bitti, bitecek.
O anda öleceğin geldi aklıma.
Silindi uykunun ağırlğı,
Göz kapaklarımdan bir anda..
Ben sesizce ağlıyordum,
Artık, gideceğini anladım baba.
Kayıt Tarihi : 25.12.2011 22:52:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bu şiiri (1999) yılında Baba'mı Uludağ Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastane sinde meshane tümörü tedavisi için yatırdığımda yazmıştım.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!