Bana bir zamanlar öğüt vermiştin
Ben onu denedim olmadı baba
Sen ki ekmeğini dostla bölmüştün
O eski dostluklar kalmadı baba...
İnsanlar riyakar bilmemki niye
Zavallı yüreğim muhtaç sevgiye
Kaç kere haykırdım dost diye diye
Hiç kimse kapımı çalmadı baba...
Sineme sardığım sinemi yaktı
Yıkıldığım yerde yalnız bıraktı
Gençliğim su gibi boş yere aktı
Gönül layığını bulmadı baba...
Demekki dünyanın düzeni buymuş
Çakal arslan olmuş, arslan yorulmuş
İnsanlık tükenmiş, yele savrulmuş
Poyraz’ın bir hükmü kalmadı baba...
Hüseyin Poyraz
1.9.2011/Londra
Kayıt Tarihi : 4.11.2011 10:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!