Baba Şiiri - Hüseyin Seyfi

Dışarda beyaz fırtına

yüreğimde sesin,

üstünde mavi gömleğin hüznü

kar beyazı sancılar

kulaklarımda çınlayan

atların nal sesleri

zamanın içindeyim

çıranın gölgesi

uzanır ufuklara

bulutlarda sen

elimde lastik sapan

ne bisikletim yürür

ne uçurtmam havalanır

koşamam

kucağında ben,

kızgın vagonlarla gelen

ilk veda

Almanya’ya

kul köle

nem ve rutubet kokan hayımlarda,

hasretlik yıllarca

büyüdüm,

yorgun bedeninde

tükenen zamanı gördüm

ve

sancılı sonbahar sarısı dudaklarında

son veda

yürürken bir soğuk çığlığa

baba