Baba Şiiri - Yunus Duysal

Saplı bir ok gibi bende sessiz duruşun
Elini tutunca, göğsünde ağlamak istiyorum
Sıcacık bir ekmekten yayılan buğu gibi
Sana özlemimi o güzel kokunla doyuyorum

Parmak izlerinin resmi yüzümde
Hep Küçük kızınım ben, okşa yine saçlarımı
Sakın uzaklara gitme baba
Görmek istemezsin yanağımda hasret yaşlarını

Hırpalanmış ömrünün içinden süzerek elemlerini
Bize mutluluğun sırrını kattın
Heba oldu bedenin saklarken kederlerini
Dünya ya seni seven canlar bıraktın

Öpüyorum yüreğinin şefkatinden
Kucakla beni yorgun kollarınla
Telli duvaklı düşlerin heybelerinden
Sesleniyorum sana
Seni seviyorum BABA