Baba Şiiri - Özsan Güzeloğlu

BABA

Belli etmek istemedi korktuğunu
Gözlerime bakarak gülümsedi
Titreyen ellerini görmemem için gizledi
Kapatmak istemedi yaşlı gözlerini, diretti
Baktı yılların özlemi ile gözlerime
Benim canım babam
Çok şey anlatmak istiyordu
Anlam dolu bakışlarından anladım
Ama hiçbir şey söylemedi
Çünkü benim hiç üzmek istemezdi
Benim biricik babam
Hemen toparladım kendimi
Bana bakan yaşlı gözlerine sevgi ile gülümsedim
Daha fazla üzülsün istemedim
Sıkıca tuttum çıkardım gizlediği titreyen ellerini
Korkma dedim, ben senin yanındayım
Titreyen ellerini böyle bir kez daha görmüştüm
Hatırladım
Annemden o gün ayrılmıştı
Benim canım babam.
O gün yine böyle bakmıştı yüzüme
Yüzünde canhıraş bir gülümseme
Yine titreyen ellerini görmemem için gizlemişti
Benim biricik babam
O günü; o günü keşke geri getirebilsem
Arkasından koşup lütfen gitme benim biricik babam
Bizimle kal diyebilsem
Yıllarca bize olan özlemi ile yanmış tutuşmuş,
Hep mutsuz umutsuz olmuş,
Ah, Keşke bunları bile bilsem
O gün dönüp anneme
Biricik babamdan ayrılma diyebilsem
O günün hazin dolu geçmiş anıları
Başladı gözümde canlanmaya
Gözlerim yaşlar ile dolmaya
Hasret ile sarılmaya
Artık tutamadım kendimi başladım ağlamaya
Başladı titreyen elleriyle saçımı okşamaya
Bana olan özlemiyle mutlu olmaya
Artık hayatı anlam bulmaya
Babamın kucağında ağlardım bebek iken
Şimdi ağlıyorum o cennete gider iken
Hiç yaşamadığı huzuruna kavuşur iken
Tuttu beni titreyen elleriyle
Hasret ile iki yanağımdan öptü
Hayatının son nefesini verir iken
O an gözlerim buğulu idi göremedim
Annem gelmez sandım
Meğer gözleri yaşlı gizlenirmiş
İç çekmiş ağlarmış
Benim canım babam
Son kez beni öpüp huzura kavuşur iken